“Siem Vermeer stond op en zei ‘Ingrid is mijn vrouw’
en hij trok een groot pistool en een stiletto uit zijn mouw
en schoot de man met de flaporen dwars door het gebouw”
(De Ballade van Siem Vermeer en Ingrid Groot)
Rick Buur (solo, zang en akoestische gitaar) vertaalde zelf een groot aantal murder ballads en vertolkt ze. Moordballaden dus; niet zo maar liedjes waarin iemand het hoekje om wordt gewerkt maar verhalen vol wraak, passie en noodlot. Soms macaber, soms aangrijpend, vaak vol zwarte humor. Maar altijd met gevoel voor het juiste detail. Hij bezingt een bloedbad in een café om de barvrouw, een seriemoordenaar in de gedaante van een veertienjarig meisje. En ome Leo. In een koffer; gemetseld in de spouw.
De originelen zijn van zangers die variëren van volle-Ziggo-Dome (Nick Cave) tot ronduit obscuur (Chris Knight). Hoe Amerikaans de originelen ook mogen zijn, veel van de vertaalde moordballades spelen zich af tussen Amsterdam en Alkmaar. Niet toevallig het gebied waar Rick Buur is grootgebracht. Zo zijn er liederen over een wraakzuchtige minnaar uit Haarlem en een wanhopige trucker uit Krommenie. Buur, al jaren zanger van Noord-Hollandse lunchtime-legends De Bikkels heeft met veel gevoel voor tragiek en humor zijn voorbeelden naar zijn geboortestreek verplaatst.
PS: U kunt niet tegen bloed? Er zijn ook liedjes over liefde, eten, depressie, alcoholisme, Amsterdam, Kerstmis en God.
Rick Buur 